Köpük..........

Vazgeçmek,vazgeçebilmek. Hepimiz hayatında bir şeylerin uğruna sevdiği,istediği başka şeylerden vazgeçmek zorunda kalmışızdır. Oğlum ile aramızda geçen ve beni derinden etkileyen bir konuşmayı sizinle paylaşmak istiyorum. Geçen günü oğluma köpük tabancası aldım.Eline alır almaz peş peşe köpük çıkartmaya başlayınca öyle çok mutlu oldu ki.Köpükler etrafa dağıldıkça çığlıklar atıyordu.O heves ile yedek köpükler dahil hepsini bitirdi. Bir gün sonra işten geldiğimde boynuma sarılarak anne köpük bitti dedi. Yarın işe gittiğimde alırım oğlum diye cevap verdim. İşe gitme kelimesini duyunca yüzü değişti,daha sıkı sıkı sarıldı boynuma.Ama anne bak dedi pencereyi eli ile göstererek karanlık olmuş sen işe gitme korkarsın dedi. Yarın sabah aydınlık olunca gideceğim zaten diye cevap verdim. Bunu duyunca da hayır anne sen işe gitme ben köpük istemiyorum dedi. Boğazım düğümlendi,usulca gözümden yaş süzüldü ağlama anne ağlama anne diyerek gözümdeki yaşı sildi.Oğlum benim ile zaman geçirmek uğruna çok severek oynadı köpüğünden bile vazgeçmişti. Canım oğlum İnşallah hayatın boyunca sevdiğin,istediğin hiçbir şeyden vazgeçmek zorunda kalmasın...