Bir Kriz Sabahı daha Gel Akşam Gel….

Her sabah işe gitmek için evden çıkış saatim erken olduğu için Okan'nın uyanış saatine denk gelmiyordu.Denk gelen günler de olmuyor değil. Bu sabahki gibi. Servis saati değiştiği için Okan’nın tam uyanma saatine denk geldi.Hazırlandığımı görünce anne telefon geldi mi diye sordu.(Aşağıya inmem için telefonu çaldırıyorlar onu kast ediyor).Yok oğlum gelmedi daha dedim,aldı telefonu eline.Bir kaç dakika geçmeden daha telefon çaldı.Çıktık birlikte odadan bazı sabahları gibi beni uğrayacağını düşündüm. Caillou yi aç dedi dedesine,bende bir yandan ayakkabılarımı giymeye çalışıyorum. Babam Yumurcak TV kanalını bulmaya çalışıyor bir taraftan, buldu ama daha Caillou nuın başlamasına 15 dk var. Yandık döndü baktı ki kapıya yönelmişim koşa,koşa geldi tuttu elimden ditme anne ditme anne diye başladı ağlamaya. Göz yaşları süzülüyor,böyle bir anda ne yapacağımı şaşırıyorum öyle içim eriyor,göz yaşlarım içime akıyor. Ditme anne,ditme anne ben kapının dışında o iç tarafında çekiyor beni içeriye, göz yaşları süzülüyor, servis aşağıda bekliyor.Aldım kucağıma anlattım,anlattım hiçbir şey işe yaramıyor. Götürdüm babasının yanına onu da istemedi hala ağlıyor ve ditme, ditme diyor.Bıraktım, çıktım merdivenlerden ağlayarak indim.Çocuklu annelerin çalışmasının en zor yani bu herhalde. İşe kadar ağlayarak geldim bu satırları yazarken de hala ağlıyorum. Arkamdan ne kadar ağladı, sustu mu avutabildiler mi bunlar dönüp duruyor kafamda arasam aramaya da korkuyorum sustu ise sesimi duyunca bir daha ağlar diye.Genelde pazartesi sabahları oluyor hafta sonu birlikte vakit geçirdiğimiz için daha çok özlüyor birlikte olmayı.Yine böyle bir kriz sabahı giysilerimi sakladı işe gitmeyim diye. Böyle durumlarda ne çalışan anneler çocukları ile daha kaliteleri zaman geçirirler yazıları ne de servisteki arkadaşlarının çocuk bu ağlar,ağlar susar deyişi üzüntümü hafifletiyor.Umarım oğlum büyünce neden çalışmak zorunda olduğumu anlarsın.Seni her şeyden çok seviyorum. Gözünden süzülen tek damla yaşa kurban olurum ben.